Poezi nga Rexhep Shahu
NJERËZ PA DHËMBË Këtukemimbetë ne njerëzit pa dhëmbë, zemraime Dhëmbërënë me dudatëvrame Askorebukenukmundemitëhamë. Hamëqulldhepërsheshqeverie me mbetëgjallë. Ata qëhanëhekur me dhëmbëkanëvdekëosekanëikë Largatdheut, marrëpengprejhajnaveqëzgrapinlekë e dashnore. Nëbulevardlëvizinhijefrike me kryetnëtokë e bythëpërpjetë Merrathëxunkthinëqafëbiennëgjunjëparaqeverisë. Këtukemimbetë ne dhëmbërënët.Zotiynë i rremë Na thotë, jenitëlumtur e tëlirë, ne themi, po, jemi Meflatragomarifluturojmënëqiell. Çdoburrë e gruasipemëfrikelëkundetnëerë Hijetëshëmtuaraqë i trembstuhia. Nëqiellintonë, zemër, nukkashqiponjaqëshkojnëmbi re […]
Vazhdo të lexosh