Poezi nga Feti Zeneli
NENES Teksa prisja të trokiste orë e gjumit të vonuar, nëpër sy filloi të ndriste një merak i përmalluar. Ky merak pa fund është nëna, dritë-ndezura përherë, nga ajo merr dritë dhe hëna, kur shkon dielli që të flerë. Drita që nuk shuhet kurrë, një ylber që s’ka të dytë, që sa lind e bëhesh […]
Vazhdo të lexosh