Rasim Peposhi: Shqipëri Etnike vetëm andërr mbete !
Shqiperi Etnike vetem anderr mbete !
L’shon za Kaçaniku
Dhe jehon Gjalica!
Po thërret Korabi
E jehon Drenica
Janina Gjilani
Thirrin me një za
Duam bashkë të jemi
Darsëm bashkë me ba !
Na ka humbë gjurdina!
Shoka bosh ka mbetë !
Dikur burra kishte
Sot ata kanë vdekë !
Edhe molla e kuqe
Po vajton me za
O Shqipëri e mjera
Burrat Jan kthy n’gra!
Dikuri baroti
thahej në oxhak
Nuk guxonte hasmi
të shkelte në prag
Burrat ndër beteja
Si Shqiponjat n’mal
Jetën se kursenin
Kurrë për ideal !
Sot në demostrata
S’dalin për Atdhe
Lezbije Pedera
Sot shkelin mbi ne
Po na kërkojnë të drejta
Kerkojnë selltanet
E mjerë Shqiperia
N’duart e kujt ka mbet!
Në Jug Grekrit n’kambë
Ngrihen protestojnë !
Verio Epirin
Shumë po e kerkojnë !
Ne shitna për bukë
Ne shitna per Lekë
Moj Shqipri etnike
Ç’paske pas me hejkë !
Preu gra e f’mijë
Edhe shkau i Shkinës
Sot në Parlament
Në Qendër t’Prishtinës
Dikur edhe Lumën
Ai donte me marrë !
Por ishin të gjallë
Burrat kapuç Bardhë !
Nuk flenin n’sfunxhera
Por kokën për guri
Per ta ishte i shtrenjtë
Atdheu dhe Flamuri !
Sot ai Flamur !,
Me pleh ashtë përzi!
N’parlament t’Shqiptarve
Shkaun e kan shti
Na e bajnë ministër
Ashtë dhe deputet
Flamuri vajton
Ngjyra ku m’ka mbet !
Eh moj ngjyrë e kuqe
Ke një Histori !
Vertetë je një beze
Por me gjak je ngjy
Në mes kishe Shqipen
Me krahë tuj F’lutru !
Por ma vonë dhe Shqipes
Dy koka janë vu !
Shqipja me dy krena
Por vetëm dy sy !
Ishte një simbol
Kjo ishte tradhëti
E Shiten Kosovën !
N’treg të Shkjaut t’zi
Por Trimat Dardanë
Kurrë nuk u dorzuan
N’luftra e beteja
Vetën e treguan!
Një kokë Shqipje mbajtën
Në mes të Flamurit
Te Shkau s’u shitën !
Por me besë të burrit
Gjithmonë përleshje
Gjithnjë demostra!
Gjak Shqiptari jemi
Le ti dalë flaka!
S’përkulet Shqiptari
Kurrë nuk vdes prej frike
Por s’kemi zot Shpie
Moj Shqiperi Etnike
Sepse Pushtarët
I Kemi me huq
Ja shtruan rrugën Shkaut !
Me Qylima t’kuq !
N’mes të Beogradid
Një flamur u l’shu
Fjala Autoktonë
Në mes ishte shkru
U versulën Shkijet
Si Ujqër t’tërbu !
Deshën atë flamur
Me djegë me shkrumu
Dhe pse në atë fushë
Ishin njëmbdhjetë vetë
Nuk i latën Shkijet
Flamurin me prekë
U vërsulën djemtë
Si Shqiponja mali
Ne mes të Flamurit
Isai dhe Qemali
Por çe do se s’jemi
Gjithë me besë e fe
Moj Shqiperi Etnike
Mbete grue e ve !
Se s’kemi udhëheqje
Nuk kemi drejtim
Prandaj dhe ti Shqipe
Kurrë nuk gjen bashkim!
Rasim Peposhi
Sweden
31/05/22