Sokrat Turtulli Sonte dua të fle me eren tende,Me parfumin tend nën lekuren time.Sonte, Hëna, yjet le të flenë mbi kodra,E të më lenë të vetëm në kujtime. Sonte nates do puth çastet tona,Sonte çastet paskan tjeter ngjyrim.Sonte nuk dua dita të agoj mengjesit,Sonte nuk dua jo, parfumi im. Sonte do fle me ty dhe […]
Continue Reading
Po bën sikur po ikën? Po bën sikur po ikën?Por jo, mos e ndiz dritën,si asaj nate të parë,prapë eja plot zjarr. Po bëj sikur s’të dua,siç bën dhe ti me muadhe heshtur rri dhe rri,sa plas dhe plas në gji. Po s’vije, do të vija,se kjo është dashuria,që flet në shpirt dhe sy,tek unë, […]
Continue Reading
Dikur unë mirrja like e përgëzime pafundpër vargjet e mia, si pjergullat, plot lirika.Por një ditë gjithçka shterroi, ditëziu unë,kur ju shava shalëgjatin, që më rëntë pika! Ku ta dija unë, që do të prekeshit kaq shumëkur i thuhet ‘pabreks’ atij që zhvishet lauriq.Hë mos e gëzofsha jeten, o zot, vdeksha unëqë gabova kaq shumë, […]
Continue Reading
Nënë më duhen njëmijë vjet————————————-Prek me syrrudhat e tua si fryme flladiagavien mbi det dashuria me e bukur ne to eshte shkruar ta kuptoja duhet te kaloja njemije vjet. VEÇ TE IKNIM… kur vdiq diktatoritherrmohej frikangjishej loti ne lot hijet lepinin hijetnjerezit pesuan amok… SHUHE TI I GJALLE Shuhe ti i gjalleflaken e fundit . […]
Continue Reading
Ti nën dritëzën e hënës. Ti nën dritëzën e hënës. s’di ç’m’u shfaqe aq i fshehtë,hape butë portën e zemrës,ma pushtove lehtë e lehtë. Ti mbi dritëzën e hënës,shkëndijoje përmbi re,ç’ma vodhe çelësin e zemrës,lermë të qetë, mor, si s’më le. Ti nën dritëzën e diellit,butë më dogje si qirinë,fluturoj tej e tej qiellit,plastë kush […]
Continue Reading
“Det” Një det i trazuar brengash fundosi zemrën time,thellë, në ujëra të dëshpëruara trishtimi.U zhyta, Dhe trupi im e preku fundin e detit. Dëshpërimisht thirra derisa nuk pata më frymë,por asnjë zë shprese nuk depërtoi deri në sipërfaqe.Mbeta aty, E kështu në detin e lotëve të mi, u mbyta. Sot, kohë më vonë,Zemra ime vazhdon të jetë ende […]
Continue Reading
Sinfonia e stinës Rashë në gjurmët magjike të ëndrrës,Mbi borë ajo kishte lënë vetvetën.Dhe një copë buzëqeshjeArnuar me grimca heshtjeje. Më tej, një pikë e ngrohtë lotiKishte ngrirë e bërë kallkanHëna e shkujdesur shihej mbi tëE vetja, i dukej zanë. Dëgjoheshin kërcitjet enigmatikeTë hapave të bardhë të natësSikur përcillnin përtueshëmTingujt e një sinfonie pambarim,të stinës […]
Continue Reading
Sokrat Turtulli Të ndjek nga pas si ti mua dikur fëmi,Të mos rrëzohesh a vritesh diku.Rrugicës me guriçka kur hapat hedh,Mbërthyer nga mosha ecën kuturu. Të ndjek nga pas pa e ditur se të ndjek,Se ndryshe do më bërtisje me zhargon.Kurrë s’pranove për krahu të të mbanin.Kurrë dhe tani nuk e pranon. I ndjek nga […]
Continue Reading
Eshte dita e verës? po këtu ditët s’kanë emradhe pranvera ndonjëherëharron të vijë… …ja i nisadallëndyshet e dëshirëstë të cicërijnë në sypo si t’ia bëj të të çel në duartë më ndjesh aromën? Më ndjeve në ëndërr? Erdha hyra, me hapa të lehtëta lash zemrën e ngrirë në duardhe ti i shkrive akujt me frymëmanushaqet […]
Continue Reading
I humba të gjitha dhe lotët i humba, Buzë detit anije shprese letre zhubravitur nga era e viteve Nga era e shpirtit venitur… I humba në ditët me ylber pikturuar qiellit Në ditët e dëshirës, zjarrit, breshërit I humba në humnerë ndjenjash ujvarë kohës arratisur … Pas mallit, harrimit, në folenë e zemrës braktisur! I […]
Continue Reading
Ti diçka kërkon prej meje Unë prej teje, diçka kërkoj. Ndjenjat të prekin fillin e fjalës, Si prek pulëbardha mëndafshin e valës. E ndjeja atë fjalë, që prisja prej teje. Të dua:- Më the, dhe erdhe drejt meje! AJO, FILM BARDH E ZI Ajo, film bardh e zi, Ai, ylberi pas mallit pikturuar. Ajo, lot, […]
Continue Reading
U REBELOVA KUR NUK DUHEJ. U rebelova kur nuk duhej kur duhej të thojsha nji “amin” çdo gja mund të shkonte mirë …por, mos më shani… Dashurova ma shumë se duhej kur duhej vetëm të më dashurojshin mund të kisha nji jetë ma të bukur …por, mos më shani… Përqafova retë e ulëta se retë […]
Continue Reading
Kur je larg meje U mesova te dua keshtu nga larg Me mungesen tende u mësova frike kam kur te kthehesh prap Do jesh ai që kështu e dashurova ! ? Do me mungoj ndoshta largesia Distanca eshte mall, lotë nëpër sy Kam frikë se kjo do t ‘ ishte dashuria …, malli per ty […]
Continue Reading
LABIRINTHET E MENDIMIT. Në labirinthet e thella të mendimi, Dy njerëz, ndërtuan një kështjellë me fjalë. Ajo, me ëndrra qëndiste detin, Ai, lakoret e jetës kthente në valë! Ç’ti them detit që lëpin bregun Ç’ti them detit që lëpin bregun, Fjalë mbytur mbetem pa u zhytur, Shpirti, tallaz ëndrrash dërmuar. Shpresa, pulëbardhë qerpikut ndaluar! […]
Continue Reading
DY FJALË ME NATËN. Mos më trazo me krahët tua Terri s’ka sytë për t’mi verbuar Errësirën ta bëj dritë e dua Dhe ëndrrat me shpresë mbuluar Jeta ka rrugë unë i buzëqesh Ditën e dua me shpirt e zemër Me bardhësi veten e kam vesh Si skulptor e gdhend timin emër Natë mos me […]
Continue Reading
FRYTIN E T’TONES DASHURI. Frytin e t’tones dashuri te sforcuar, birin tone, dua ta mesoj te dashuroje nje grua te bukur pa u orvatur t’ia zoteroje trupin. Te dashuroje nje grua te mencur pa u orvatur t’ia fshije mendimet Te dashuroje nje grua te lire pa u orvatur ta burgose. E tani ti guxon te […]
Continue Reading
I BURGOSUR PA FAJ. Kam vendosur ta çarmatos veten. Le të më burgosë, ndjenja dhe lumturija Pastaj, le të shtien tek a çift, se kush do me egzekutoje i pari? Dashuria apo perëndia?! Po kush, mund ta burgosë dashurinë? Dhe vetë zoti, do ishte dorëzuar para saj. Dhe teksa puthjet, shkrumbohen mbi buzë, Ai kokëulur, […]
Continue Reading
Nga Meçan HOXHA Si rrugё meteorёsh, Nё hapsira ere, Rrudhat e babait, Njё qiell me ylbere. Aty nisa rrugёn , Pёr te kaltёrsia, Tek balli i menduar, Rrinte mençuria. Nё ato rrudha, Gjithёsinё e pash, Pas tyre u mbajta, Qёndrova, nuk rash. Aty e ka shtratin Urtёsi e fisit, Siç e ka burimin Edhe bes`e […]
Continue Reading
S’do të ketë më një herë të dytë. E djeshmja do të ngelet veç kujtim. Nëse me lotë të mbushen sytë, Ta dish se s’janë për fajin tim! Endesh në labirithin e frikës, Veshur me të bardha hap portën e mëkatit. Me ëndrra var korniza shprese, Në muret pa dritë të përbuzjes e shtratit. ——————— […]
Continue Reading
PLASËM Dhe nuk e zbutëm dot kalin e bardhë Turfullimin nuk ia shtruam dot ndër damarë Sa i ngushtë duket gjoksi para vrapit të tij Patkonjtë asnjëherë si një ditë më parë As kur përplasim portat brenda heshtjeve tona Zemër-etur për distancat prehëse të vetmisë; Pas mijëra kilometrash harrese Cdo fllad lëngon sërish për […]
Continue Reading