Zoti im, qe me ke krijuar
Me trup e shpirt si dy te huaj
Qe rrugen gjejne te perqafuar

Ti boten time vish me shprese
Nga ajo fryme qe çdo mengjes
Avujt i ngre e qiejt zbret
Per ne folene ku syri sheh
Si rritet jeta, por dhe si vdes…

E mira iken, e mira vjen,
E keqja eshte nje gjemb qe dhemb
Ne trup te endrres qe veten sheh
Ne udhekryqe pa atdhe‘
Ku zogjte jane flatra pa fole
E cdo gje tjeter kane veç teje

O Zoti im, qe fryme me dhe…
Ti mos më lër…
Ti mos më lër…

KUR TE VDES

Kur te vdes, dua te jem ne rruge
Duke pare diellin sesi bie pas malit
Te mbahem tek horizonti para se te bie ne gjunje
E fjalen e fundit t’ja them vec Zotit.

Kur te vdes dua te jem duke ecur
Hapi i fundit do te jete si i pari
Dhe qeshjen e dua veshur, dhe pershendetjen
Ta kem drite te paster.

Dhe nese vetem do te jem apo me njerez
Vdekja eshte nje kujtim feminie:
Te biesh do te thote te ngrihesh perseri
Po aq i lumtur, i pafajshem, i dlire…

Vetem rruga ndryshon. Cdo hap qe une hedh
Eshte nje rruge e re dhe e panjohur.
Kur te vdes dua te jem duke ardhur, jo duke ikur
Aty ku kam dashur te jem gjithmone.

Fati eshte me ata qe udhetojne.
Zoti me ndihmofte…

ME GISHTAT E DRITES.

Me gishtat e drites mbi uje ma shkrove emrin
Tash edhe po te mbytem, do te mbytem si drita….

Gojzat e liqenit jane prej mendafshi e ajri
Si lekura jote kur ma puth emrin.

Pranvera e ka prekjen e kalter. Ti e ke njelloj…
Neper zerat e zogjve lundron malli per ty.

Dielli eshte direku i cdo anije; ne mengjes
I nisi te te gjejne e te m’i kthejne syte…

Tash edhe po te mbytem, le te mbytem
Si drita…

MENGJESI ESHTE UJE I KULLUAR

Mengjesi eshte uje i kulluar ne sqep cicerimash,
Vibrime flurudhash qe pershkojne driten,
Harqe lulesh te buta, kurora te rimta,
Gershet trendafilash mbi floknaje rudinash,
Çeltine gjelberoshe ne gjoksin e pishes,
Gishta te kobalte ringjiten ne qiej,
Deti eshte aty – nje kaltersi e perthyer
Qe iken…

Permallimi i bleteve per ngjyrat ben drite.
Fluraz vriken zogjte mes sqetulla femijesh,
Mbi gjinjte e eres gjethe te florinjta
Hedhin vallen e stines pa frike.

Kumbulla ne ag i ka ethet e bardha,
Dhe pemet bulojne endrra ne pikla ngjyre lumi.
Perqafen zambaket dhe heshtjet jane avuj
Qe kane humbur rrugen.

Fijet e barit jane pena plot vese
Qe shkruajne poshte hapash nje dite krejt te re.

Mengjesi eshte i vetmi sy
Qe mund ta shohe vetvehten
Dhe prape te qeshe…

NUK ESHTE BOTA, JE TI.

Nuk eshte bota. Je ti
Magjia e ngjarjes se perditshme.

Lulet perhere kane celur por syte
Nuk jane aty
Kur ti nuk je aty…

Ajri eshte ndryshe… Muzgu pa yje
Si nje fytyre e pergjumur femije
Me flet per ty.

Je nje liber qe shkruhesh cdo dite
Nga e para. Shpesh je nje pyetje
Me shpesh nje lutje qe e thone syte.

Je paqja e gjerave te kryera dhe hutia
E te magjishmes.
Fati i njeriut eshte si hija
Per trupin e madh te deshires.

Ne harkun e fjaleve vdes i lumtur cdo nate
I bindur se do rilind.

Nuk eshte bota. Je ti
Trupi i hijes sime qe vjen me ty…